Fly4free.pl

cdnOpuściłem Kingston i ruszyłem jedyną płatną autostradą na zachód. Autostrada jest piękna, równa, pusta i… krótka ;)
Cel na ten dzień: Treasure Beach. Czytałem o tym miejscu same pozytywne rzeczy, więc postanowiłem je odwiedzić.

Spałem w dormie zorganizowanym na tyłach droższego hotelu, z dostępem do wszystkich hotelowych atrakcji (plaża, basenik, sprzęt ABC do snorklowania, …).

Hotelowy trawniczek:





Hotel nie miał piaszczystej plaży, ale dosyć malowniczy, skalisty dostęp do wody:





Mój ulubiony hamaczek tuż przy wodzie – idealne miejsce na wieczorny relaks:



Kolację zjadłem przy zachodzie słońca:




A na śniadanie tradycyjna, jamajska potrawa – Ackee & Saltfish. Ackee to owoc, raczej mdły w smaku, po przyrządzeniu ma konsystencję i kolor jajecznicy. Miesza się to z soloną rybą, co nadaje potrawie wyrazu. Ackee podobno może być niebezpieczne



W Treasure Beach trochę się zrelaksowałem, ale prawdę mówiąc to dla mnie było tam za spokojnie ;)
Dlatego po śniadaniu bez żalu ruszyłem w dalszą drogę wzdłuż wybrzeża:



Po drodze spotkałem rybaków:





Pytałem ich, jak trafić do baru Floyd’a (o którym w następnym odcinku).Floyd miał sen – śnił o domu wybudowanym po środku morza. Sen postanowił zrealizować i tak powstał „Floyd’d Pelican Bar”. Stoi on na piaskowej łasze kilka kilometrów od brzegu. Zbudowany jest z drewna przyniesionego przez morze i był 2 razy odbudowywany po huraganach.

Niezależnie od tego, czy historia ze snem jest prawdziwa, miejsce i tak jest ciekawe. Dostać się tu można tylko łodzią. Jeździłem wzdłuż wybrzeża, szukając kogoś, kto by mnie tam zabrał.



W końcu znalazłem kapitana, który dowiózł mnie na miejsce.



Zacumowaliśmy łódź przy barze





Dookoła baru jest dosyć płytko i można brodzić w wodzie oglądając bar z zewnątrz





Na miejscu serwują piwo z przenośnej lodówki i ryby z grilla.



Dookoła pływają niegroźne płaszczki zwabione resztkami ryb, które trafiają na grill.



Sam Floyd siedzi w środku i cały dzień gra w domino - ulubioną grę Jamajczyków.



Zdecydowanie ciekawe miejsce, choć ja wytrzymałem tam tylko godzinę :)

cdnPowoli czas opuszczać tę przepiękną wyspę. Jest to więc ostatni odcinek mojej foto-relacji z Jamajki.

Po wizycie w barze Floyda ruszyłem na północ w kierunku Negril - chyba najpopularniejszego resortu Jamajki.

Po drodze mijałem sporo kóz, które są popularnym daniem na Jamajce ;)



Oraz dziwne palmy, jakby nie naturalne:



Jechałem dalej wzdłuż wybrzeża, więc widoki miałem gwarantowane:





I tak dotarłem do Negril. Jest tam, między innymi, 7-dmio milowa plaża, która w najpopularniejszej części zapełniona jest typowymi plażowym „atrakcjami”: przejażdżka na bananach, para-sailing, masaże, hotele,…



Nieco na południe od centrum Negril są fajne klify. Nad jednym z nich powstała „Rick’s Cafe”. Można tam podziwiać skoki do wody w wykonaniu lokalnych czempionów (za napiwki) oraz samemu spróbować sił (również za napiwki…).

Najwyższy klif ma około 10m, więc lot jest całkiem długi:





Niestety miejsce to jest przepełnione amerykańskimi turystami, oglądającymi skoki:



I zachody słońca.



Absolutnie nie mój klimat, więc skoczyłem z klifu i szybko stamtąd uciekłem ;)

Ogólnie Negril podobało mi się najmniej. Chyba dlatego, że nie różni się specjalnie od popularnych europejskich kurortów, nie ma tam nic egzotycznego.

Tak też spędziłem mój ostatni wieczór na Jamajce. Następnego dnia miałem lot z Montego Bay do Fort Lauderdale i tak zakończyła się moja Jamajska przygoda. Mam nadzieję, że kiedyś tam wrócę!

PS. Niedługo napiszę trochę porad, podsumowanie kosztów itp